Przejdź do zawartości

Diana Rigg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Diana Rigg
Ilustracja
Diana Rigg (1973)
Imię i nazwisko

Enid Diana Elizabeth Rigg

Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1938
Doncaster

Data i miejsce śmierci

10 września 2020
Londyn

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Menachen Gueffen
(1973–1976; rozwód)
Archie Stirling
(1982–1990; rozwód)

Lata aktywności

1957–2020

Odznaczenia
Kawaler Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Diana Rigg, właśc. dame Enid Diana Elizabeth Rigg DBE (ur. 20 lipca 1938 w Doncasterze, zm. 10 września 2020 w Londynie) – brytyjska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Odtwórczyni roli Emmy Peel w serialu kryminalnym ABC Rewolwer i melonik (1965–1968). Wystąpiła jako hrabina Teresa di Vicenzo, żona Jamesa Bonda w filmie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1969) i lady Olennę Tyrell w serialu HBO Gra o tron (2013–2017).

Dwukrotna laureatka nagrody Bravo Otto (1968–1969) dla najlepszej gwiazdy telewizyjnej, przyznanej przez niemiecki dwutygodnik dla młodzieży „Bravo[1][2]. W 1988 otrzymała OBE, a 1994 przyznano jej tytuł szlachecki DBE.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka inżyniera kolejowego Louisa Rigga i Beryl Helliwell, wychowywała się ze starszym bratem Hugh (ur. 1934), oficerem Królewskich Sił Lotniczych. Dwa miesiące po jej narodzinach rodzina przeprowadziła się do Dżodhpur w północno-zachodnich Indiach[3]. W wieku ośmiu lat uczęszczała do szkoły Fulneck Girl’s School w Fulneck w pobliżu Pudsey, w aglomeracji Leeds. Wiele lat swojego dzieciństwa spędziła w Bikaner w stanie Radżastan, na pustyni Thar, gdzie jej ojciec pracował jako kolejarz.

W latach 1959–1964 związana była z Royal Shakespeare Company[4]. Na ekranie pojawiła się po raz pierwszy w komedii z dreszczykiem Brat człowieka z Karaibów (Our Man in the Caribbean, 1962), a następnie wystąpiła gościnnie w serialu kryminalnym Sentymentalny agent (The Sentimental Agent, 1963). Przełomem w jej karierze okazała się telewizyjna rola Emmy Peel w serialu Rewolwer i melonik (The Avengers, 1965-68), za którą była dwukrotnie nominowana do nagrody Emmy i, wraz odtwórcami głównych ról, otrzymała nagrodę Brytyjskej Akademii Filmowej (BAFTA).

Później grała postać hrabiny Tracy Di Vicenzo, córki korsykańskiego gangstera, Marca-Ange Dracon – poszukiwaczki przygód, która wraz z głównym bohaterem toczy starcie z organizacją WIDMO i wychodzi za mąż za Bonda (George Lazenby) w szóstym filmie z cyklu o przygodach Jamesa Bonda W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (On Her Majesty’s Secret Service, 1969). Za rolę Barbary Drummond w czarnej komedii Arthura Hillera Szpital (The Hospital, 1971) zdobyła nominację do nagrody Złotego Globu.

W 1971 zadebiutowała na Broadwayu w roli Heloizy w sztuce Abelard i Heloiza[5], za którą była nominowana do nagrody Tony Award. W 1994 została uhonorowana Tony Award za tytułową rolę Medei w tragedii Eurypidesa Medea[6].

Kreacja Helena Vesey w miniserialu BBC Matczyna miłość (Mother Love, 1990) przyniosła jej nagrodę Brytyjskej Akademii Filmowej (BAFTA), a za rolę pani Danvers w telewizyjnym dramacie PBS Rebeka (Rebecca, 1997) została uhonorowana nagrodą Emmy. Ma na swoim koncie dwie role biblijne: Marę, matkę Samsona, w filmie telewizyjnym TNT Samson i Dalila (Samson and Delilah, 1996) i Rebekę, żonę Izaaka, matkę Ezawa i Jakuba, w filmie telewizyjnym NBC/Hallmark U zarania (In the Beginning, 2000)[7].

Wzięła udział w kostiumowych produkcjach telewizyjnych BBC: Amerykanin (The American, 1998) jako Madame de Bellegarde z Matthew Modine, Wiktoria i Albert (Victoria & Albert, 2001) jako baronowa Lehzen i Karol II: Władza i namiętność (Charles II: The Power & the Passion, 2003) jako Henryka Maria de France. Od 7 kwietnia 2013 do 30 lipca 2017 grała postać lady Olenne Tyrell w serialu HBO Gra o tron, za którą była czterokrotnie nominowana do nagrody Emmy (2013, 2014, 2015, 2018). Za rolę Panny Collins w horrorze psychologicznym Edgara Wrighta Ostatniej nocy w Soho (Last Night in Soho, 2021) zdobyła nominację do Nagrody Saturn w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

6 lipca 1973 zawarła związek małżeński z izraelskim malarzem Menachemem Gueffenem, z którym rozwiodła się 3 września 1976. 25 marca 1982 wyszła za mąż za Archibalda Hugh (Archiego) Stirlinga, producenta teatralnego i byłego oficera w Szkockiej Gwardii, który porzucił ją dla Joely Richardson. Mieli córkę Rachael Atlantę Stirling (ur. 30 maja 1977). 31 sierpnia 1990 doszło do rozwodu. Żyła w konkubinacie z projektantem Peterem Saville’em.

Zmarła 10 września 2020 w domu swojej córki w Londynie w wieku 82 lat na nowotwór złośliwy, którego zdiagnozowano u niej w marcu tego samego roku[8].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy kinowe/wideo

[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Die Otto sieger 1968. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-10-19]. (niem.).
  2. Die Otto sieger 1969. Bravo-Archiv.de. [dostęp 2024-10-19]. (niem.).
  3. Michael Coveney, Dame Diana Rigg obituary, „The Guardian”, 10 października 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  4. Louis Chilton, Diana Rigg's daughter opens up about actor's final days, „The Independent”, 11 października 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).
  5. Diana Rigg. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  6. Diana Rigg Awards. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  7. Diana Rigg. Rotten Tomatoes. [dostęp 2024-10-18]. (ang.).
  8. Anita Gates, Diana Rigg, Emma Peel of 'The Avengers,' Dies at 82, „The New York Times”, 10 września 2020 [dostęp 2020-09-10] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kinorama: Diana Rigg. „Film”. nr 4/1974 (52/II), s. 20, 27 stycznia 1974. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • Rafał Wilkusz. Diana zwycięska. „Film”. nr 24/1991 (2188/XLVI), s. 15, 16 czerwca 1991. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]